استئوکندریت دیسیکان (Osteochondritis Dissecans (OC.D

یکی از آسیب های مفصل بیماری استئوکندریت دیسیکان (OCD) است که اغلب درمفاصل نوجوانان (نزدیک بلوغ) ایجاد می شود.این اتفاق زمانی رخ می دهد که بخش کوچکی از استخوان به علت کمبود خون رسانی از منطقه زیرین خود جدا می شود.در نتیجه، قطعه کوچکی از استخوان و پوشش غضروفی آن شروع به شکستن و شل شدن می کند.استئوکندریت دیسیکان بیماری نادری است و در دو سوم موارد مفصل زانو را گرفتار می کند.

آسیب های مفصل – استئوکندریت دیسیکان

نشانه های بیماری

 آسیب های زانو – پارگی منیسک

آسیب های منیسک و پارگی منیسک از شایعترین آسیب های زانو است و در ورزشکاران و بخصوص آنهایی که ورزش های پر برخورد مثل فوتبال را انجام می دهند بیشتر است.منیسک یک دیسک C شکل لاستیکی است که نقش ضربه گیری زانوی شما را انجام می دهد.هر زانو دو منیسک دارد یکی در لبه ی خارجی و دیگری در لبه داخلی زانو.منیسک ها زانوی شمارا با بالانس کردن وزن قرار گرفته روی زانو مستحکم نگه می دارند.

منیسک های زانو

یک منیسک پاره شده می تواند در کارکرد درست زانو اختلال ایجاد کند.

آسیب های زانو – پارگی منیسک

علت پارگی منیسک چیست؟

تعریف منیسک دیسکوئید :

منیسک دیسکوئید Discoid meniscus یک شکل غیر طبیعی منیسک است و این منیسک به خاطر همین شکل غیر طبیعی که دارد بیشتر از معمول در خطر آسیب قرار دارد.منیسک در زمان تولد به شکل حلقوی است و با رشد بچه شکل آن به تدریج بصورت حرف C انگلیسی درمی آید.در منیسک دیسکی شکل این تغییر در منیسک خارجی زانو ایجاد نشده و منیسک به شکل همان حلقه یا دیسک باقی می ماند.این تغییر شکل منیسک در 5-3 درصد افراد جامعه وجود داشته , در 20 درصد موارد دو طرفه است ودر بیشتر مواقع منیسک خارجی را درگیر می کند.

منیسک دیسکوئید Discoid meniscus

منیسک دیسکوئید Discoid meniscus

انواع منیسک دیسکوئید:

کندگی ریشه منیسک:

برخی از صدمات زانو می تواند با کندگی ریشه منیسک داخلی یا خارجی همراه باشد. ریشه بخشی از شاخ خلفی منیسک است که آن را به قسمت میانی زانو، نزدیک محل اتصال رباط صلیبی خلفی به استخوان تیبیا، متصل می کند. این ریشه ها مهم هستند زیرا آنها باعث ثبات فیبرهای حلقوی محیطی منیسک می شوند، منیسک را در محل خودنگهداری می کنند و مانع از بیرون زدگی منیسک می شوند.

کندگی ریشه منیسک

هنگامی که ریشه منیسک کنده می شود، اتصال منیسک سست و در عملکرد آن اختلال ایجاد می شود.

ریشه منیسک ترمیم نشده می تواند به اختلال عملکرد زانو و آرتروز منجر شود.

دو گروه متفاوت از بیمارانی که  از پارگی ریشه منیسک رنج می برند وجود دارند:

• گروه اول متشکل از ورزشکارانی هستند که در حدود 20 سالگی به دنبال تروما دچار آسیب می شوند. این آسیب می تواند شامل پارگی ACL,PCL ودیگر لیگامان ها باشد. دراین  ضربه ها معمولاً ریشه منیسک همرا با لیگامان ها پاره می شود. در این موارد ترمیم منیسک به صورت همزمان پیشنهاد می شود. عدم ترمیم کندگی ریشه منیسک در این شرایط می تواند منجر به آرتروز، عدم موفقیت در بازسازی لیگامانی و … شود.
• گروه دوم بیمارانی هستند که معمولاً کندگی ریشه منیسک شان در سنین بالا اتفاق می افتد. عواقب این مسئله در این گروه سنی شدید تر است و آرتروز سریعتر اتفاق می افتد.

تشخیص:

ادامه مطلب

سندرم باند ایلیوتیبیال

سندرم باند ایلیوتیبیال : باند ایلیوتیبیال یک نوار لیفی پهن و بلند می باشد که در قسمت خارجی ران از عضله تنسور فاسیا لاتا (tensor fascia lata) شروع شده و در پایین در زیر زانو به سطح خارجی استخوان تیبیا متصل     می شود. باند ایلیوتیببیال از روی سطح خارجی کندیل خارجی استخوان ران عبور می کند.

سندرم ایلیوتیبیال

علت سندروم باند ایلیوتیبیال

حرکاتی که باعث خم و راست شدن زانو می شوند مانند دویدن و دوچرخه سواری، منجر به حرکت عقب و جلو باند ایلیوتیبیال بر روی برجستگی کندیل خارجی استخوان ران می شوند. این حرکات ممکن است بیش از حد تحمل بورس بین باند ایلیوتیبیال و کندیل خارجی استخوان ران بوده، در نتیجه باعث التهاب این بورس می شود و نهایتا موجب درد در این موضع می گردد.

• پرانتزی بودن زانو می تواند احتمال سایش بین باند ایلیوتیبیال و کندیل خارجی استخوان ران را بیشتر کند.
• بعضی تغییر شکل های کف پا مانند انحراف کف پا به داخل هم ممکن است موجب بروز بیشتر این بیماری شود.
• ضعیف بودن عضله گلوتئوس مدیوس در ناحیه باسن هم میتواند موجب بروز این عارضه شود. این عضله موجب چرخش ران به خارج میشود. وقتی عضله کارش را خوب انجام ندهد ران به داخل می چرخد و این چرخش موجب سفت شدن باند ایلیوتیبیال بر روی برجستگی کندیل خارجی استخوان ران می شود. این سفتی سایش را بیشتر کرده و موجب بروز علائم می گردد.

با وجود اینکه هر فردی ممکن است مبتلا به سندرم باند ایلیتیبیال شود اما شیوع این بیماری در دونده هایی که مسیر طولانی می دوند بیشتر است. همچنین دویدن در سرازیری و زمین ناهموار نیز می تواند احتمال ابتلا به این عارضه را افزایش دهد.

سندرم ایلیوتیبیال

علائم سندرم باند ایلیوتیبیال

ادامه مطلب