پارگی شاخ خلفی منیسک داخلی

شاخ خلفی منیسک داخلی بخشی از منیسک داخلی می باشد که در قسمت پشتی زانو قرار گرفته است.

بخش های منیسک داخلی

وقتی که فرد روی یک زانوی خم شده ایستاده و پای دیگرش بر روی زمین نیست و در همین حال کل تنه و ران خود را بر روی درشت نی به سمت داخل میچرخاند و سپس زانو را راست می کند، منیسک داخلی در حین راست شدن زانو بین سطوح مفصلی کندیل ران و پلاتوی تیبیا گیر گرده و پاره می شود.

پارگی شاخ خلفی منیسک داخلی

منیسک داخلی نیمی از وزنی که از زانو منتقل می شود را تحمل می کند که بخش بیشتر این وزن و همچنین شوک های وارد شده به زانو توسط شاخ خلفی منیسک داخلی جذب می شود. به همین دلیل شاخ خلفی ، شایع ترین محل پارگی در منیسک داخلی می باشد.

همچنین بیمارانی که دچار پارگی ACl  (رباط صلیبی قدامی) شده اند به علت اینکه شاخ خلفی منیسک داخلی به عنوان عامل اصلی برای جلوگیری از سر خوردن رو به جلوی زانو می شود، بیشتر در معرض پاره شدن این بخش قرار می گیرند.

علائم پارگی شاخ خلفی منیسک داخلی

 آسیب های زانو – پارگی منیسک

آسیب های منیسک و پارگی منیسک از شایعترین آسیب های زانو است و در ورزشکاران و بخصوص آنهایی که ورزش های پر برخورد مثل فوتبال را انجام می دهند بیشتر است.منیسک یک دیسک C شکل لاستیکی است که نقش ضربه گیری زانوی شما را انجام می دهد.هر زانو دو منیسک دارد یکی در لبه ی خارجی و دیگری در لبه داخلی زانو.منیسک ها زانوی شمارا با بالانس کردن وزن قرار گرفته روی زانو مستحکم نگه می دارند.

منیسک های زانو

یک منیسک پاره شده می تواند در کارکرد درست زانو اختلال ایجاد کند.

آسیب های زانو – پارگی منیسک

علت پارگی منیسک چیست؟

کندگی ریشه منیسک:

برخی از صدمات زانو می تواند با کندگی ریشه منیسک داخلی یا خارجی همراه باشد. ریشه بخشی از شاخ خلفی منیسک است که آن را به قسمت میانی زانو، نزدیک محل اتصال رباط صلیبی خلفی به استخوان تیبیا، متصل می کند. این ریشه ها مهم هستند زیرا آنها باعث ثبات فیبرهای حلقوی محیطی منیسک می شوند، منیسک را در محل خودنگهداری می کنند و مانع از بیرون زدگی منیسک می شوند.

کندگی ریشه منیسک

هنگامی که ریشه منیسک کنده می شود، اتصال منیسک سست و در عملکرد آن اختلال ایجاد می شود.

ریشه منیسک ترمیم نشده می تواند به اختلال عملکرد زانو و آرتروز منجر شود.

دو گروه متفاوت از بیمارانی که  از پارگی ریشه منیسک رنج می برند وجود دارند:

• گروه اول متشکل از ورزشکارانی هستند که در حدود 20 سالگی به دنبال تروما دچار آسیب می شوند. این آسیب می تواند شامل پارگی ACL,PCL ودیگر لیگامان ها باشد. دراین  ضربه ها معمولاً ریشه منیسک همرا با لیگامان ها پاره می شود. در این موارد ترمیم منیسک به صورت همزمان پیشنهاد می شود. عدم ترمیم کندگی ریشه منیسک در این شرایط می تواند منجر به آرتروز، عدم موفقیت در بازسازی لیگامانی و … شود.
• گروه دوم بیمارانی هستند که معمولاً کندگی ریشه منیسک شان در سنین بالا اتفاق می افتد. عواقب این مسئله در این گروه سنی شدید تر است و آرتروز سریعتر اتفاق می افتد.

تشخیص:

ادامه مطلب